Voor het muzische vak muziek hebben we een muziekkoffer moeten samenstellen. Ik vond dit een hele goede opdracht omdat je die instrumenten voor elke stage kan gebruiken.
Tijdens verschillende muzikale momenten in mijn stage heb ik de koffer met muziekinstrumenten bovengehaald en toen de kleuters waren direct heel enthousiast. De instrumenten zijn grotendeels met kosteloos materiaal gemaakt die ik in de loop van het eerste semester verzameld heb. Ook een groot voordeel aan zelfgemaakt instrumenten is dat ze op kindermaat gemaakt zijn. De kleuters kunnen de instrument goed vasthouden, dus ook goed bespelen.
De muziekkoffer is heel leuk om te gebruiken tijdens een geleide . Een andere manier om de koffer te gebruiken is tijdens vrij kleuterinitiatief. De kleuters mogen dan vrij de muziekinstrumenten onderzoeken en uittesten, ze vinden dat heel leuk.
vrijdag 27 augustus 2010
zelf weerinstrumenten maken
Bron: www.webquests.nl/matrix/.../maak%20een%20windwijzer.doc
Voor het vak WERO moesten we een weerkoffer in elkaar steken. Eén van de bijhorende opdrachten was zelf meetinstrumenten voor het weer maken. Ik vond dit geen makkelijke opdracht en ben op zoek gegaan naar informatie in de bibliotheek en op internet. Op het internet heb ik een heel leuke windmeter gevonden die je zelf kan maken. Heel eenvoudig en bruikbaar in elke kleuterklas.
Je hebt nodig:karton, lijm, een aarden bloempot, een liniaal, een potlood, een viltstift, twee rietjes, een satéstokje, een schaar, boetseerklei en papier.
Een windmeter maak je zo:
1. Knip een driehoek uit het karton. Knip de top van de driehoek eraf.
2. Knip inkepingen in een rietje. Duw de top van de driehoek in de gleufjes aan de ene kant en het overblijvende gedeelte in die aan de andere kant.
3. Duw de punt van het satéstokje door het midden van het rietje.
4. Teken twee lijnen op het papier, van hoek naar hoek. Zet de bloempot op het papier. Trek een lijn rond de buitenkant en rond het gaatje binnenin.
5. Knip de grote en de kleine cirkel uit. Plak de cirkel aan de buitenkant tegen de bodem van de bloempot.
6. Zet het andere rietje in het gaatje in de pot en zet het vast met boetseerklei. Steek het satéstokje erin met de pijl erop. Dit is je windwijzer.
Voor het vak WERO moesten we een weerkoffer in elkaar steken. Eén van de bijhorende opdrachten was zelf meetinstrumenten voor het weer maken. Ik vond dit geen makkelijke opdracht en ben op zoek gegaan naar informatie in de bibliotheek en op internet. Op het internet heb ik een heel leuke windmeter gevonden die je zelf kan maken. Heel eenvoudig en bruikbaar in elke kleuterklas.
Je hebt nodig:karton, lijm, een aarden bloempot, een liniaal, een potlood, een viltstift, twee rietjes, een satéstokje, een schaar, boetseerklei en papier.
Een windmeter maak je zo:
1. Knip een driehoek uit het karton. Knip de top van de driehoek eraf.
2. Knip inkepingen in een rietje. Duw de top van de driehoek in de gleufjes aan de ene kant en het overblijvende gedeelte in die aan de andere kant.
3. Duw de punt van het satéstokje door het midden van het rietje.
4. Teken twee lijnen op het papier, van hoek naar hoek. Zet de bloempot op het papier. Trek een lijn rond de buitenkant en rond het gaatje binnenin.
5. Knip de grote en de kleine cirkel uit. Plak de cirkel aan de buitenkant tegen de bodem van de bloempot.
6. Zet het andere rietje in het gaatje in de pot en zet het vast met boetseerklei. Steek het satéstokje erin met de pijl erop. Dit is je windwijzer.
stage "gewoon Fien"
Het prentenboek ‘Gewoon Fien (Sanne te Loo)’ was het belangstellingscentrum waar we rond werkten. Het verhaal gaat over Fien, een meisje dat graag bijzonder wil zijn. Het is een heel leuk boek en een interessant vertrekpunt om een stage voor te bereiden.
Tijdens de stage hebben we het boek van dichtbij bekeken en ingegaan op enkele prenten uit het boek. De koningin op bezoek, op zoek gaan op zolder en een hoed maken…De kleuters vonden de hoeden maken met papier marché heel leuk. Ze hebben zich helemaal kunnen uitleven en ik moet eerlijk toegeven dat enkele hoeden pareltjes waren! Ook de spiegels die de kleuters zelf hebben gemaakt waren heel kleurrijk en origineel. We hebben ze dan ook onmiddellijk opgehangen aan de muur.
Het was een heel leuke en leerrijke tijd. Ik verlang al om terug aan de slag te gaan om de volgende stage voor te bereiden!
Tijdens de stage hebben we het boek van dichtbij bekeken en ingegaan op enkele prenten uit het boek. De koningin op bezoek, op zoek gaan op zolder en een hoed maken…De kleuters vonden de hoeden maken met papier marché heel leuk. Ze hebben zich helemaal kunnen uitleven en ik moet eerlijk toegeven dat enkele hoeden pareltjes waren! Ook de spiegels die de kleuters zelf hebben gemaakt waren heel kleurrijk en origineel. We hebben ze dan ook onmiddellijk opgehangen aan de muur.
Het was een heel leuke en leerrijke tijd. Ik verlang al om terug aan de slag te gaan om de volgende stage voor te bereiden!
verteltas
Voor het vak Nederlands hebben we de opdracht gekregen om zelf een verteltas samen te stellen. We hadden in de lessen Nederlands al gewerkt rond de verteltas, dus we wisten wat er van ons verwacht werd. De verteltas is een manier om te werken aan taalontwikkeling , de kleuters leren een nieuwe manier van interactief lezen kennen. Ook worden de ouders betrokken bij de verteltas en dat stimuleert dan weer de ouderbetrokkenheid.
Het eerste waar ik lang over heb nagedacht was over het thema van de verteltas. Ik wou een thema hebben die een uitdaging was, en dat niet iedereen aan zou gedacht hebben. Uiteindelijk heb ik dan gekozen van het thema voertuigen. Het is dit thema geworden omdat ik vind dat je er veel mee kan doen, en het leuk kan zijn om mee te werken voor zowel jongens als meisjes. Doordat ik dit thema koos heb ik heel veel boeken gevonden die heel leuk waren, en passend om in de verteltas te stoppen. Er waren zelf zoveel boeken dat ik een selectie heb moeten maken uit degene die het meest boeiend waren. Het leukste boek in de verteltas, vind ik, is het boek “ Mevrouw Hermitage wegpiraat”. Je kan er heel veel mee doen, zowel thuis als in de kleuterklas. Volgens mij past dit boekje het best als je werkt rond taalverrijking.
Hieronder kan je de link vinden naar de site die meer uitleg heeft over de verteltas en de manier van werken met een verteltas.
bron:Bron: http://www.archief.pluizuit.be/031021/Mevrou2
Rituelenkoffer
Voor het vak godsdienst kregen we de opdracht om een rituelenkoffer samen te stellen die je kan gebruiken bij godsdienstmomenten in de kleuterklas. In het begin had ik geen idee hoe ik daar moest aan beginnen. Ik heb wat opzoekwerk gedaan op het internet en in de bibliotheek van Zwevegem, en langzamerhand kreeg ik toch enkele leuke ideeën die ik kon gebruiken in mijn rituelenkoffer. Ik heb voor elke kleuter een doosje gezocht en daarin heb ik enkele voorwerpen gestoken. Een kei: de kleuters kunnen dan tegen elkaar zeggen dat ze een kei zijn in bijvoorbeeld knippen, lopen of schilderen. Ook heb ik in het doosje een pluim gestoken, die kunnen ze geven aan een kleuter die iets goeds heeft gedaan voor een ander. De doosjes staan op een centrale plaats in de onthaalhoek en kunnen makkelijk bij de hand genomen worden. Ook heb ik een leuk systeem bedacht om elke keer op een leuke manier een gebed aan bod te laten komen. Ik heb heel leuke en bruikbare gebeden gevonden in de kinderbijbel “Even stil”. Na verloop van tijd zat mijn rituelenkoffer al goed vol met allemaal bruikbare spulletjes voor bij een godsdienstmoment. Eerlijk gezegd ben ik heel trots op mijn rituelenkoffer omdat ik er veel tijd heb ingestoken in opzoekwerk en het maken van de rituelenkoffer. Ik zal deze koffer heel goed bijhouden, want ik ben zeker dat het nog goed van pas zal komen!
Laat die duif niet achter het stuur!
Tijdens één van de vele zoektochten in de bibliotheek naar leuke prentenboeken, heb ik een heel leuk boekje leren kennen. Toen ik het voor het eerst zag sprak de titel van het boekje mij erg aan. “Laat die duif niet achter het stuur”. Ik had direct zin om het boekje te lezen. Het boek gaat over een duif die heel graag met de bus zou rijden, maar hij mag niet van de buschauffeur. De duif probeert er alles aan te doen om toch met de bus te rijden…Zou het de duif uiteindelijk lukken?
Dit boekje is zeker een aanrader voor zowel jong en oud. De duif heeft ook een site in Amerika, en staat vol met leuke spelletjes, kleurplaten en tekeningen. De site is zeker de moeite waard om een kijkje te nemen en misschien de duif wat beter te leren kennen. De duif heeft ook een aantal vrienden die je kan leren kennen op de site, zoals Elephant and Piggie, Leonardo en Knuffle Bunny. Mo Willens, de auteur en illustrator heeft de boekjes in het Engels geschreven, en jammer genoeg zijn er maar twee boekjes vertaald naar het Nederlands. Het ene boek heet “ laat die duif niet achter het stuur” en “Stuur die duif op tijd naar bed”.
http://www.pigeonpresents.com/
http://www.pigeonpresents.com/
zondag 17 januari 2010
muzisch project
Voor het vak ‘muzische grondhouding’ kregen we de opdracht om in groepjes van 5 te brainstormen om een goed idee te vinden voor een kleine voorstelling. Door vele brainstormtechnieken kwamen we bij het woord “suikerspinkapsel”. We vonden het een heel leuk woord waar veel potentieel in zat. We begonnen na te denken en kregen het idee om een echt suikerspinkapsel na te maken. Toen de groepen verdeeld werden kregen we te horen dat wij moesten optreden in het Ontmoetingscentrum van Tielt. Onze doelgroep was de actieve vijftigplusser. Daardoor hebben we ons concept een beetje moeten aanpassen zodat het zeker zou aanslaan bij onze doelgroep. Na wat nadenken hadden we het idee ”Het kapsalon door de jaren heen”. Ons suikerspinkapsel zou dan het kapsel van de toekomst worden.
Het verhaal in de voorstelling ging als volgt: twee vrouwen wandelen samen door de straten. Ze vertellen elkaar dat ze helemaal niet blij zijn met hun kapsel en dat ze graag iets nieuws willen. Ze gaan naar hun vaste kapster om raad. Hier hadden we het podium omgebouwd tot een kapsalon uit de jaren 60 met allerlei accessoires vanuit die tijd zoals posters, haardrogers, wasbakken. De 2 vrouwen komen toe in het oude kapsalon en vertellen hun probleem. De oude kapster zegt dat ze hen niet kan helpen en verwijst ze naar een ander kapsalon in de buurt. Daar aangekomen doe de 2 vrouwen hun verhaal en vragen of aan de kapsterof kan helpen. De vrouw toont een paar kapselboeken en vraagt of ze iets zien wat ze leuk vinden. Hier hebben we met fotoshop foto’s van onszelf bewerkt en andere kapsels opgezet. Er zaten een paar hilarische foto’s tussen. We hebben die foto’s vergroot geprojecteerd zodat alle toeschouwers mee konden kijken in “het kapsel”boek. De vrouwen vonden de kapsels maar niets en vroegen aan de kapster wat ze nu moesten doen. De kapster vertelt dat er in het dorp een nieuw kapsalon is, maar dat het ultramodern is. De 2 vrouwen worden nieuwsgierig en gaan een kijkje nemen. Daar aangekomen zien ze een ultramodern kapsalon. Ze gaan binnen en doen terug hun verhaal. De moderne kapster vertelt hen over het suikerspinkapel. De 2 vrouwen zijn eigenlijk een beetje geïnteresseerd en wagen het erop. Na vele uren werk is hun kapsel af en zijn ze heel blij. Ze hebben hun kapsel gevonden!
Het was een hele leuke ervaring om met samen met de rest van de groep mee te doen aan deze voorstelling.
Het verhaal in de voorstelling ging als volgt: twee vrouwen wandelen samen door de straten. Ze vertellen elkaar dat ze helemaal niet blij zijn met hun kapsel en dat ze graag iets nieuws willen. Ze gaan naar hun vaste kapster om raad. Hier hadden we het podium omgebouwd tot een kapsalon uit de jaren 60 met allerlei accessoires vanuit die tijd zoals posters, haardrogers, wasbakken. De 2 vrouwen komen toe in het oude kapsalon en vertellen hun probleem. De oude kapster zegt dat ze hen niet kan helpen en verwijst ze naar een ander kapsalon in de buurt. Daar aangekomen doe de 2 vrouwen hun verhaal en vragen of aan de kapsterof kan helpen. De vrouw toont een paar kapselboeken en vraagt of ze iets zien wat ze leuk vinden. Hier hebben we met fotoshop foto’s van onszelf bewerkt en andere kapsels opgezet. Er zaten een paar hilarische foto’s tussen. We hebben die foto’s vergroot geprojecteerd zodat alle toeschouwers mee konden kijken in “het kapsel”boek. De vrouwen vonden de kapsels maar niets en vroegen aan de kapster wat ze nu moesten doen. De kapster vertelt dat er in het dorp een nieuw kapsalon is, maar dat het ultramodern is. De 2 vrouwen worden nieuwsgierig en gaan een kijkje nemen. Daar aangekomen zien ze een ultramodern kapsalon. Ze gaan binnen en doen terug hun verhaal. De moderne kapster vertelt hen over het suikerspinkapel. De 2 vrouwen zijn eigenlijk een beetje geïnteresseerd en wagen het erop. Na vele uren werk is hun kapsel af en zijn ze heel blij. Ze hebben hun kapsel gevonden!
Het was een hele leuke ervaring om met samen met de rest van de groep mee te doen aan deze voorstelling.
Abonneren op:
Reacties (Atom)